Wat als fibromyalgie de wake up call is om te ontdekken hoe fijnbesnaard je bent? Ok? En waar begin ik dan? Dat is ook meteen het lastige van dit hele verhaal.
Zoals altijd wilde ik snel een verbetering vinden. Opgeven, echt niet! Doorgaan! Die drive is steeds verder gaan afbrokkelen en het werd me steeds meer duidelijk dat de antwoorden niet buiten mezelf lagen maar binnen de grenzen van mijn eigen huid. Geduld hebben en stap voor stap verder gaan is altijd de uitdaging geweest voor mij. Ik heb mensen nodig gehad die me iedere keer weer verder op weg hielpen. Zo ben ik een hele tijd bij Bas geweest voor massage. Bas was heel goed in het weten en aanvoelen wat mijn lijf nodig had en heeft me door een lastige periode geloodst met zijn kennis, kunde en talent. Zo zijn er nog meer mensen geweest die iedere keer weer een stukje van de puzzel samen met mij hebben gelegd. De hoekjes, een hele rij langs de kant en soms maar één stukje wat ook ooo zo waardevol is voor het geheel. Je weet zelf vast hoe irritant het is als je puzzel bijna klaar is en er ontbreekt nog één stukje 🙂
Mijn keuzes voor opleiding, cursus en workshops begaven zich steeds meer op het terrein van het energetische, ongrijpbare en onzichtbare. Dit had en heeft nog steeds mijn interesse. Ik kan daar enorm van genieten. Hoe meer ik ging begrijpen wat dat voor mij betekende, hoe beter het met mijn lijf ging. Ik kwam erachter dat ik heel fijnbesnaard ben als het gaat om aanvoelen van energie. De informatie die ik krijg vanuit mijn omgeving ging zich steeds verder ontvouwen. Soms frustrerend om de taal zonder woorden te kunnen verstaan en vertalen naar nu want dat viel niet altijd mee. Pijnen zijn niet altijd van mij weet ik nu, gedachten ook niet. Het leren herkennen wat van mij zelf is en wat ik waarneem van anderen heeft mij een andere kijk gegeven op fibromyalgie.
Dat onderscheid maken gaat me nu 15 jaar later goed af durf ik wel te zeggen. Ik voel me goed én ik doe waar ik goed in ben. Werken met energie, natuurkrachten en ik ben nog steeds op weg om nieuwe dingen te ontdekken en leren. Ik heb altijd mijn gevoel gevolgd en ben mijn hoofd op den duur maar gaan laten kletsen. Iedere keer weer werd ik bevestigd dat mijn gevoel klopte en ik leerde erop vertrouwen maar dan ook écht. Op de vraag iets wel of niet te doen kan ik mezelf altijd gerust stellen met de volgende vraag; Wat als het punt waar je begint er niet toe doet? Als jij een stukje tegenkomt van de puzzel die past, leg het dan meteen op zijn plaats. De rest volgt vanzelf……